Het Rijksmuseum  in Amsterdam heeft een erg fijne cafetaria. Je drinkt er prinsheerlijk koffie met uitzicht op de mensen die in de Giftshop zich tegoed doen aan replica’s van de schilderijen van Rembrandt en Vermeer. Ongelooflijk hoe bijna 400 jaar hun werken in de ‘Pronkzaal’ nog aanspreken.

De Nachtwacht

De Nachtwacht van Rembrandt  is het absolute pronkstuk:  Er staat een militie op afgebeeld die zorgde voor de bewaking van een deel van Amsterdam. Elke zichzelf respecterende nachtwacht liet zo een ‘groepsfoto’ schilderen. De leden van de milities  legden  er geld voor samen. Omdat ze er allemaal zo levensecht op staan lijkt het alsof je  midden tussen de nachtwachters staat.  Dat was nu net de specialiteit van Rembrandt: de mensen natuurlijk en zonder verfraaiing afbeelden. In die tijd wat choquerend. Een portret hoorde statig te zijn.

Staalmeesters keuren lakens

Je had in die tijd ook ‘Staalmeesters’ en die keurden de kwaliteit van het Laken: een wollen stof die tot vilt werd verwerkt. Ze hielden kantoor in de Lakenhal. Dat hadden we ook in Sint-Truiden ook. De Belforttoren is wat er nog van rest. De Lakenhal is opgegaan in het Stadhuis.
Ook de Staalmeesters vroegen  dus aan Rembrandt een portret te schilderen om zichzelf te vereeuwigen.

Rembrandt tekende en schilderde niet alleen anderen. Hij heeft ook  100 zelfportretten van zichzelf gemaakt.  Die met ‘verbaasde blik’ vind ik een van de mooiste tekeningen ‘ever’. Het is amper 5 op 5 cm groot en werd geëtst op een koperplaat.

Het ziet er eenvoudig uit maar probeer maar eens na te tekenen: het is me niet gelukt. Kopen is vrij duur: 50.000 Euro wordt ervoor geboden in veilinghuizen. Wellicht vandaar die verbaasde blik. Rembrandt maakte graag portretten, waarschijnlijk omdat hij daar goed zijn boterham mee verdiende. Hij had een erg groot huis in Amsterdam, later het Rembrandthuis genoemd. Je kan het bezoeken.  Hij heeft het niet kunnen houden en is berooid verhuisd toen zijn gloriedagen voorbij waren.

Rembrandt hield van zijn werk en heeft, toen hij verarmd en quasi niets meer had, toch een werk teruggekocht voor maar liefst 100 gulden (toen ook al erg veel geld). Deze tekening wordt sedertdien de  ‘honderdguldenprent’ genoemd. Vandaag is ook die ‘iets’ duurder

Levensecht

De trend van levensechte portretten was dus gezet. Vermeer ging er ook mee aan de slag en schilderde het Meisje met de Parel (aan het oor). Er is veel discussie of het nu een parel is of niet. in elk geval is het een mooi meisje dat je recht in de ogen kijkt. Zij is er niet meer maar haar beeltenis nog wel. Ook het Melkmeisje leeft door, niet alleen op linnen doek in de pronkzaal, ze komt ook bij u thuis op TV:  in commercials voor Pudding van La Laitière

Op 1 Augustus 1291 hebben drie kantons een eed gezworen elkaar ten allen tijde en eeuwigdurend te beschermen (een soort NATO avant la lettre): De Grauwe Bond werd gesmeden. vandaar de naam ¨van het eerste kanton: Graubnden. Vele andere kantons zijn gevolgd en zo is de Confederatio Helvetica ontstaan: vandaar CH op de nummerplaten in Zwitserland.

Feestdag

Zwitsers zijn nogal terughoudende mensen. Ze volgen zeer strikt de regels en dat geeft soms conflicten met mensen die meer met compromissen zijn opgegroeid (zoals Fransen, Italianen, Belgen, … ).  Maar op 1 augustus gaan ze dus volledig los in de bergen. Stoelen aan de kant, een dansvloer op het dorpsplein en enige pintjes en saucissen erbij. De kinderen lopen  tegen valavond samen met lampionnen door de straten.

Brand, Brand!

Ze steken ook wat hooi in brand hoog in de bergen: dat geeft zo wat vuur en rook; vinden ze heel leuk. Waarom ze de bergen in de fik steken op 1 augustus is me niet heel duidelijk. Op andere dagen duurt het geen minuut of de politie zou naast u staan. Maar op 1 augustus kan het dus wel. Ik vermoed na aanvragen van een vergunning…

Zwitserse Precisie

Ik ben in elk geval heel blij met de Zwitserse precisie en nauwgezetheid want door die volhardendheid maken ze onder andere de beste kleurpotloodjes van de wereld. Daar kleur ik deze tekeningen mee in. Ik heb al verschillende andere merken geprobeerd maar Caran d’Ache is vanwege de intense pigmenten voor mij althans top.

Een ander punt waar ik de Zwitsers voor bewonder is hun democratisch systeem. Verschillende keren per jaar komen alle stemgerechtigde personen samen op het plein of in de sporthal en word er met handopsteking over de ‘zaken’ beslist. Een echte volksdemocratie. De president van Zwitserland is dan ook eerder een protocollaire figuur die naar ik meen elk jaar gewisseld wordt. Zo blijft de beslissingsmacht waar ze hoort: bij de mensen.

Oorlog? Separatisme? Wass ist dass?

De Zwitsers slagen er ook in al honderden jaren geen oorlog meer te hebben gevoerd. Ze wonen ook niet met drie taalgroepen maar met vier taalgroepen samen: er wordt Frans, Duits, Italiaans en reto-romaans gesproken. En dat zonder enige vorm van separatisme.

Prettige feestdag dan ook gewenst en nog vele jaren daar in Zwitserland!

Deze bergpas verbindt verbindt Graubünden met de vallei van Andermatt.  Graubünden? Waar is dat?  Welnu, veel Vlamingen hebben er vakanties doorgebracht met Intersoc: Disentis en Maloja zijn de bekendste bergdorpen. Met de nachttrein vanuit Schaarbeek naar Chür en dan met de rode trein van de Rhätische Bahn verder naar de bestemming. Wie heeft dat niet ooit gedaan?

Die rode  treinen rijden nog altijd. Er zijn zelfs speciale treinstellen louter voor toeristen: de Glacier Express. Die brengt de treinliefhebber van Zermatt naar St.-Moritz. Voor velen is deze treinrit het hoogtepunt van de vakantie. Je ziet erg veel Aziaten onder de passagiers.
Halverwege het traject ligt dus de Oberalppas.

Oberalp in winter en zomer

In de zomer vertrekpunt voor vele wandelingen: bergop naar de bron van de Rijn (de Tomasee). Bergaf wandelen brengt je naar Disentis of Andermatt . Er zijn ook veel fietsers op de bergpas. Zo een bergpas beklimmen lijkt quasi onmogelijk maar is toch doenbaar. Ze verkopen er ook streekproducten: honing van bergbloemen en gedroogd vlees.

In de winter kan je met de ski’s vanuit Andermatt of Sedrun op de bergpas raken via de skiliften. Je kan zelfs met je skischoenen aan je voeten en de ski’s in de hand de trein nemen vanuit Andermatt of Sedrun tot op de Oberalp. Dan is er ook een rijtuig met bar waar je warme chocolademelk kan drinken in je ski-outfit.

Er staat ook een vuurtoren op de Oberalppas. Het is de hoogst gelegen vuurtoren ter wereld. Het is een knipoog naar Rotterdam waar de Rijn, die hier dus ontspringt, uitmondt. Kwestie van de Duitse en Nederlandse toeristen te plezieren. Hij staat er eigenlijk wat verloren bij.  Het is wellicht een mooi fotomoment voor de passagiers van de Glacier Express. Er varen namelijk weinig boten op het meer van de Oberalp.

Het leukste is toch nog een drankje op een terrasje mogen drinken na een wandeling. Je ziet de postbus, de trein, auto’s wandelaars, fietsers en motards passeren. Je kan kiezen of je in het kanton Graubünden iets drinkt of in Kanton Uri. De grens tussen de twee kantons ligt namelijk tussen de twee cafés in.  Grützi.